سلام به همه من چند وقت نبودم!

بی معرفتا تو این مدت حتی یه نظر هم ندادید؟

هرکی بیاد و نظر نده خیلی بی معرفته؟

مهرباني

چنین با مهربانی خواندنت چیست؟

بدین نامهربانی راندنت چیست؟

بپرس از این دل دیوانه من

که ای بیچاره ماندنت چیست؟

سكوت

سکوتم را به باران هدیه کردم

تمام روزها را گریه کردم

نبودی در فراق شانه هایت

به هر خاکی رسیدم تکیه کردم...

In The Name of  God

چرا غم نمی داند که من غمگین ترین غمگین شهرم

بیا ای دوست با من باش که من تنها ترین تنهای شهرم!

گفته بودي

گفته بودی که چرا محو تماشای منی

آنچنان مات که حتی مژه بر هم نزنی

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود

ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی

عشق

نپرس از من چه آمد بر سر عشق

جواب من به جز شرمندگي نيست

در زمانه اي كه عصا از كور مي دزدند

من ساده محبت جستجو ميكردم

اگر ماه بودم

اگر ماه بودم به هرجا که بودم

سراغ تورا از خدا می گرفتم

وگر سنگ بودم به هرجا که بودی

سر رهگذار تو جا می گرفتم

اگر ماه بودی به صد ناز شاید

شبی بر لب بام من می نشستی

وگر سنگ بودی به هرجا که بودم

مرا می شکستی مرا میشکستی

كسي چه ميداند امروز چند بار فرو ريختم...

از ديدن كسي كه،
تنهــا لباسش شبيــه به " تــو " بــود...!

رفتی ؟ بی خداحافظی؟ فکر دلم نبودی که بی تو عذاب میکشد؟
فکر من نبودی که بی تو زندگی برایم جهنم می شود؟
مگر یادت نیست حرفهای روز آشنایی مان را؟
مگر قول ندادی همیشه با من بمانی و مرا تنها نگذاری؟
تو که اینک مرا تنها گذاشتی ، تو که بر روی قلبم پا گذاشتی
چه زود فراموشم کردی ، مرا آواره کوچه پس کوچه های شهر بی محبتی ها کردی
مگر نمیدانستی بعد از تو دلم را به کسی نمیدهم؟
مگر نگفته بودم عاشق شدن یک بار هست و دیگر عاشق کسی نمیشوم؟
مگر نگفته بودم اگر عاشقی هیچگاه مرا تنها نمیگذاری
پس تو عاشقم نبودی ، همه حرفهایت دروغ بود ، عشقی در دلت نبود ، سهم من از با تو بودن همین بود!
باورم نمیشود رفته ای و بار سفر را بسته ای
دلم به تو خوش بود ، چه آرزوهایی با تو داشتم ، نمیدانی که شبها یک لحظه هم خواب نداشتم
رفتی و من چشمهایم خیس شد روزهای زندگی ام نفسگیر شد
رفتی ؟ بدون یک کلام حرف گفتنی!
کاش میگفتی که دیگر مرا نمیخواهی و بعد میرفتی ، کاش میگفتی از من متنفری و بعد مرا تنها میگذاشتی ، کاش میگفتی عاشقم نیستی و جایی در قلبم نداری و بعد میرفتی ! چرا بی خبر رفتی؟

(به نام آن که گل را با خار آفرید)

دوست دارم  کبوتر بودم وبر بام تنهاییم بال میگشودم و تمام گلهای عالم را به خاک پایت هدیه میکردم.

دوست دارم زندگی را به توان گل و محنت را به ذرات مثبت+ احترام و عشق را با انرژی روحم برایت هدیه میکردم.

من به عنوان یک دوست دوست دارم که برایم به اندازه ی آسمان باشی تا بتوانم تکه ابری در وجودت باشم یا که باغی باشم تا بتوانم درخت و گلستان باشم یا ستاره ای باشی تا بتوانم تورا از روی زمین ببینم ودر آخر دوست دارم زندگی باشی تا یکی از سیاره های وجودت باشم.

<دوستت دارم همراه با سوگند عاشقانه گل های یاسمن>

من زانوهايم را به آغوش كشيده بودم...

وقتي تو براي آغوش ديگري،

 زانو زده بودي!!!

پستچي حواس پرت،

 نامه هاي تورا به خانه همسايه مي اندازد!

وگرنه محال است فراموشم كرده باشي...