اونایی که تو پارک تنها یه گوشه میشینن و هنذفری تو گوششونه ،

اینایی که تو خیابون همیشه سرشونو پایین میندازن و راه میرن ،

اینایی که تو تاکسی خودشونو می چسبونن به در که کناریشون معذب نباشه .

اینایی که دلشون واسه هیشکی تنگ نمیشه !!! اینا...

اینارو خیلی مواظبشون باشین

اینا هیچی واسه از دست دادن ندارن !

قبلا یه نفر هرچی داشتن رو ازشون گرفته...

زخم زندگی ام تویی !!!

همه به زخم هایشان دستمال می بندند،

اما من به زخمم دل بستم...

 از هر چی بگذریم باز وقتی پیش میاد که گوشه اتاق بشینی و دلت بگیره !! دلت بگیره از همه چی ...تا حالا شده از دست خودت خسته شده باشی ؟؟... من... من ... هر شب دلم می گیره ...آره هرشب ... !! هر شب گوشه اتاقم میشینمو فقط دوست دارم سرمو رو پاهام بذارم ... دوست دارم گوشه اتاق تاریکم دستمو بذارم رو صورتمو صدای ناله هامو خفه کنم !! تا مبادا کسی صدای ناله هامو بشنوه ... تا یکی میاد تو اتاقم مجبورم یه دروغی سر هم کنم تا کسی دلیل اشکامو ندونه ... به هر کی دروغ بگم به خدا که می رسم نمیتونم دروغ بگم غیر ممکنه اونمتوجه نشه...

امشب دلم پره ... دلم حسابی تنهاست ... میگن خدا تنهاتر از ماست !!! از اینکه هر شب میرم پیشش و گریه می کنم خجالت می کشم...یعنی خدا از دست من ... از دست شکایتام از دست غرغر کردنام خسته نشده ؟؟ می دونی چیه !! گاهی وقتا اصلا دلیل گریه هامو نمی دونم یه جورایی وقت و بی وقت تو رختخواب ... یا توی اتاق تاریک ... یا حتی گاهی وقتا که جایی رو پیدا نمی کنم جلو همه می زنم زیر گریه... ما آدما دلمون به چی خوشه ... از صبح تا شب چند بار خدا رو صدا میزنیم ... !! چند تا دروغ و غیبت ... ؟؟

خیلی واسم جالبه ! همش دنبال بهانه می گردیم تا فقط یه دعامون فقط یه دونش مستجاب نشه ... تا اون وقت با قهرو عصبانیت علیه خدا اقدام کنیم ...یادمون رفت چه عهدهایی که با خدا بستیم و زدیم زیرش ... یادمون رفت چه بی احترامی هایی که به پدر مادرمون کردیم ... چه نمازایی که قضا شد ... خدای مهربونم !!! بسه این همه مهربونی ... بخشش... و لطف ... که با عشق نثارمون می کنی ... بیا لااقل یه روز هم که شده مهربون نباش ... بیا لااقل لااقل واسه چند ثانیه اون خورشید زیبا رو که مهربونی داره ، طلوع و غروب می کنه از آسمونت برش دار....بیا دریا رو از ما بگیر ... بیا اصلا نعمت دست و چشمو از ما بگیر ... تا حالا خودمونو بدون نور چشم تصور کردیم ؟؟... چقدر رنج آوره...

این همه لطف وای خدا واقعا خجالت آوره ... وقتی به یاد نماز صبح هام می افتم ... واقعا خجالت می کشم ... نمازی که از اول تکبیرالحرامش تا آخر سلامش همش چشام بسته و با خواب می خونم ... بعدشم با کله شیرجه می زنم تو رختخواب ... بدون هیچ دعا و درخواست نیازی ... ای کاش ما آدما واسه یه دقیقه هم که شده خدا رو از ته دل ... نه به خاطر نیازمون بلکه فقط به خاطر خود خودش صدا بزنیم ... چه قدر زیبا و لذت بخشه تا حالا شده وقتی صبح از خواب بیدار میشی قبل از هر چیزی و هر کاری بیای از ته دل خدا رو صدا بزنی و بهش بگی سلام خدا جونم ؟؟؟

میدونی چیه ... خدا از همه ی ما تنهاتره ... موقعی که به خدا محتاج میشیم خدا عاشق ما میشه و منتظره ما صداش کنیم ...

و در آخر این جمله رو از ته دلم تقدیم به شماها می کنم تا ازش لذت ببرین ...

و خداوند نه به خاطر خورشید و نه به خاطر زمین بلکه به خاطر گل هایی که بر ایمان می فرستد چشم به راه پاسخ است ...

غربت آن نیست که تنها باشی ، فارغ از فتنه فردا باشی
غربت آن است که چون قطره ی آب در پی دریا باشی
غربت آن است که مثل من و دل در میان همه کس یکه و تنها باشی...

امشب بازهم پستچی پیر محله ی ما نیومد

یا باید خونه مون رو عوض کنم

یا پستچی رو.....

تو که هرروز برام نامه مینویسی........

                                         مگه نه؟؟